Ынтымақ болмаса, қызыр қонып, дәулет дарымайды…

Ертеде Нығмет пен Yceн деген ағайынды екі бала болыпты. Олардың әке-шешелері дүниеден ерте озып, жастай жетім қалады. Асыраушыларынан айырылған балалар амалдың жоғынан Шаһимардан деген байға жалданады. Сөйтіп, екі жетім ержеткенше байдың қол астында жұмыс істейді. Алайда бай оларға еңбекақыларын бермей, жұмысқа тегін салады.
Содан ағайынды жігіттер «Бүйтіп қорлық көргенше өз бетімізше күнелтейік» деген байламға келіп, байдан жиырма бес жылдық еңбектеріне ақы талап етіп барады. Шық бермес Шығайбай оларға бip ат, бip бұзаулы сиыр ғана бepiп, шығарып салады.
Қолдан келер қайран жоқ, екі жетім алған малдарын айдап жолға шығады. Олар жүре-жүре бір өзеннің жағасына келіп, шөптен күрке жасап демалуға жайғасады. Осы кезде күркеге бip ақ сақалды адам жақындайды.
– Армысыңдар, балалар. Құдайы қонақпын, – дейді әлгі кісі. Жігіттер есендік сұрасып, Құдайы қонақтың есімін сұрайды.
– Менің атым – Қызыр, – дейді ақсақал.
Осы кезде қос жетім:
– Айыпқа бұйырмаңыз. Қонатын басқа жайлы жер іздеңіз. Күркені көpiп тұрсыз ғой. Біреуміз ішіне кірсек, екіншіміз тізе құшақтап сыртта отырмыз, – дейді.
Қызыр тағзым жасап, кетіп қалады.
Келесі күні тағы бip адам келеді.
– Ассалаумағалейкум, азаматтар!
– Уағалейкумсалам! Сіз кім боласыз?
– Мен – құдайы қонақпын. Eciмiм – Бақ.
– Бақ болсаңыз, бізде қонақ қабылдар жағдай жоқ, – деп жігіттер оны да шығарып салады.
Бақ та кешірім сұрап, кетіп қалады. Үшінші күні Дәулет келеді.
– Орта толсын, жігіттер! Құдайы қонақпын. Атым – Дәулет болады.
– Қош көрдік, ақсақал. Жатар орынды дәулетті жерден іздемесеңіз, біздің сізді қабылдайтындай жағдайымыз болмай тұр, – деп Дәулеттің де бетін қайтарады.
Осы кезде Нығмет:
– Бауырым, Үсен. Осы екеуміздің құдайы қонақтарға көрсеткен қылығымыз дұрыс деп ойлайсың ба? Бip емес, үш адам келді. Бірде-біpeyiнe жылылық танытпадық, – дейді.
Бұл сөзге Үсен де қосыла кетіп:
– Иә, мен де соны ойлап отырмын. «Көңіл сыйса, бәрі сыяды» деген бар емес пе еді. Құдайдың кең даласында, жанымызға жантая-жантая кетсе, үш адам емес, үш жүз адамға да жер жететін еді ғой, – деп бауырының сөзін қолдайды.
Осы кезде тағы біреудің күркеге жақындаған дыбысы ecтіледі.
– Алла жар болсын, азаматтар. Жылтыраған шоқты көзім шалып, ат басын бұрдым. Құдайы қонақ боламын. Менің атым – Ынтымақ, – дейді әлгі кісі.
Ынтымақты жігіттер құшақ жая қарсы алып, күркелеріне кіргізіп, дәм ұсынады.
Ынтымақ бір тостаған сүтті қолына алып:
– Құдай оңдасын, Қызыр қолдасын! Бақ қосылып, Дәулет дарысын! – деп бата береді.
Осы сәтте Қызыр, Бақ, Дәулет үшеуі күркеге кіріп келеді.
Абдырап қалған жігіттер:
– Апырмай, ә? Қолайсыз болды-ау. Сіздерді қондырмай, Ынтымаққа төрімізді бергеніміз, – деп ыңғайсызданады.
Сонда Қызыр:
– Балаларым, оған қысылмаңдар. Ынтымақ болмаса, Қызыр қонбайды, Бақ қарамайды, Дәулет дарымайды. Біз Ынтымақтың бастауымен келдік. Көсегелерің көгеріп, өркендерің өссін, – дейді.
Осылайша Ынтымақ келген жерге, Қызыр мен Бақ қонып, Дәулет дарыған екен.