Бәрімізге белгілі аудан 1965
жылы қаңтар айында кұрылды.
Ал мен 1967 жылы наурызда
аудандық совет атқару комитетіне
ұйымдастыру бөлімінің меңгерушісі
қызметіне келдім. Ол жылдары
бұл ауыл Фурманов атындағы
совхоздың орталығы еді. Карл
Маркс (қазіргі Қылышбай)
бөлімшесі болды. Бұл жер көзбен
көріп, ауызбен айтып жеткізуге
болмайтын жағдайда болатын.
Мектеп, аурухана, балабакша, әкімшілік мекемелер. Мәдениет саласы жұрдай еді. Тез арада
Айтекеңнің басшылығымен Иван Экгардттың
атқарған кұрылысының арқасында аудан орталығы
адам танымастай өзгерді. Оның әрбір қалаған
кірпіші, құрылыстың сәні, сапасы Айтекеңнің ақыл
кеңесімен, тапқырлығымен жасалды.
Мысалы, Мәдениет үйі Талас, Сарысу аудандарында да салынды. Олардың әсемдігімен
сапасын бізбен салыстыруға ешбір болмайды.
Ол туралы сол жақтан келгендерде мойындады.
Айтекең бұл жайында облыс, республика
басшылары алдында абыройлы еді. Сметалық
кұжаттар уақытылы дайындалып, типтік жобалар
сауаттылығымен өтетін.
Ауданның Шу өзенінен өтетін көпірінің өзі екі
рет салынды. Жобалар тек Қазақстан емес Украина,
Ресейден алынды. Асфальт зауыты салынып,
жолдың бәрі жөнделді. Алғаш аудандық партия
комитетінің конференциясына келгенімізде аяқкиіміміз шаңнан көрінбейтін. Су құбыры көше
бойын сәнге келтірді. Қазіргі тұрғын үйлердің
бірен-сараңы болмаса бәрі кейін салынды,
Аэропорт салынып, облыста тұңғыш ЯК-40 самолеті
Тараздан күніне жолаушылар тасыды. Аурухананың
кұрылысы облыс орталығындағылардан ешбір
кемдігі жоқ. Байланыс мекемелері, кинотеатр,
мектептер (орталықта Жамбыл, Рысқұлов) училище
құрылысы, жатақхана талапқа сай жасалды.
Айтекеңнің бар жас өмірі осы ауданның тарихына
байланысты. Құрылыс ең қиын участок болды. Руда
шығарушы Оңтүстік-Солтүстік кен басқармалары
Қырғызстан қарамағында болғанымен аудан
аумағында болғандықтан жаңа қала типте
поселоктар салынды. Әрқайсысында он мыңнан
халық тұрды.
Ауылдың бәрі мәдени сауатты өмірге бет
бұрды, Оны қойғанда малды ауылда тұрғын үйлер,
мәдениет үйлері, монша, Ұланбелге дейін жол
салынды.
Марқұм А. Назарбеков ауданымызда бірінші
хатшы болып істеді деген сөзді айту оңай. Қанша
тер төгіліп, қаншама ұйқысыз күндер өтті. Егін
егілді, мал жайылды, су тартылды. Шырылдап
облыс басшылары алдында тұрып мәселе шешті.
Жергілікті жерде сауатсыз, бұрын-соңды мұндай
талап көрмеген адамдармен жұмыс істеді.
Кадр мәселесін шешу мақсатында республика
басшыларымен ауданның мектеп бітірушілерін
жоғарғы оқу орындарына конкурсқа түсірмей
қабылдауды шешті. Жылына 40-50 мектеп
бітірушілер жоғарғы оқу орындарына түсіп, бітіріп
ауылға келіп жатты.
1969 жылдан 1975 жылдарға дейін аудан толық
жоғары білімді мамандармен қамтамасыз етілді.
Бұл жұмыстардың бәрінде Айтекең мамандар
тәрбиелеу, адамды сыйлау, жауапкершілікпен
жұмыс істеуді үйретуде болды.
Мен 1971 жылы аудандық совет атқару
комитеті председателінің орынбасары қызметіне
ауыстым. Жоғарғы партия мектебін бітірдім. Бұл
жұмыстар Айтекеңнің тәрбиесінің күштілігі мен
қамқорлығымен шыңдалды. Мұндай басшылық
жұмыс ауданға нағыз керек уақыт еді. Әсіресе
совхоз басшылары неше рет іріктеліп қаралды.
Әрине кадрлардың арасында өзімізден мамандардың жетіспеуінен сырттан мамандар келуі
халық арасында наразылық туғызбай қойған
жоқ. Жеке басына сын тағушыларда кездесті.
Бұл жағдайда хатшылар, бюро мүшелері тікелей
араласып, ретке келтіріп отырды. Сол уақыттары
Б.Сауранбаев, Қ.Адамбаев, Д.Құндызбеков,
О.Бейімбетов, Ж.Орынбаев, ішкі істер бөлімінің
басшысы Ж. Шахабаев, прокурор С.Керімбаев, сот
К.Шөкелековтер ой-пікір айтып, қолдау көрсетті.
Хатшымен келісіп, халықты басқаруда еңбекшілер
депутаттары, аудандық Совет атқару комитетінің
төрағасы Ә. Досымбаевтың алар орны ерекше.
Ауданда жастар тәрбиесі ең бір жан-жақты
шешімді қажет ететін сала еді. Бұл сала өз
алдына бір толассыз ізденісті қажет ететін.
Жұмысқа келген басшылар А.Мырзаханов,
Ж.Майханов, Е.Оспанқұлов, М.Бейімбетов,
Б.Пралиев, М.Отаршиева, Б.Жамбылов ұйымдастырушылықтың алуан түрлерін жүзеге асыра
білді.
