Менің бала күнімді ауылда сөзге шебер көрші әйел болды.
Сол көршінің күйеуін біреу
» арақ ішкіш»- деп айтқаның естіп көрші әйел:» Ішсе де, құсаса да құласа да менің өз байым»- деп, ренжігенің естідім…
Енді бірде біздің үйге келіп:
— Осы көршінің баласы үйленеді-ау- деді.
Апам шәй құйып отырып:
-Қайдан білдің, шешесі айтты ма?- деп, сұрағанда, көрші : Апа, безеу бетін күнде қырып, қанатып, нәскиі мен трусиің күнде жуып, өзгеріп жүр-деді.
Айтқаны келіп, көп кешікпей үйленді.
Көршінің біздің үйге келе жатқаның көріп, ойынды тастап үйге жүгіремін.
Бірде шәй ішіп отырып: -Қызылжардағы Байбатшаның қызының күйеуі арақтан өліпті, кеше барып, не айтарымды білмей, сасып қалып «Ой шіркін, жақсы азамат еді, Аллаға да жақсы адам керек.
Жақсылығын айтайын десем, аузыма сөз түспей:»шіркін-ай, біздің үйдегілер құсып жатқанда, қанша ішсе де,сенікі мас болмаушы- деппін.
Бірақ, айтқаным дұрыс сияқты…
» Отыз ұлың болғанша осырақ шалын болсын»- деп қазақ бекер айтпаған ғой.
Еркек үйдің берекесі»- деген сөзі бүгін есіме түсті…
РАЙХАН МАТАЕВА
